-
1 rozpacz
f sgt despair, desperation- być pogrążonym w rozpaczy to be in despair- doprowadzić kogoś do rozpaczy to drive sb to despair a. desperation- zrobić coś z rozpaczy to do sth out of despair a. desperation- akt rozpaczy an act of desperation- ogarnęła ją (czarna) rozpacz she was overcome with despair* * *-y; fwpadać (wpaść perf) w rozpacz — to fall lub sink into despair
* * *f.despair; czarna rozpacz total l. utter despair; obraz nędzy i rozpaczy picture of despair; doprowadzać kogoś do rozpaczy drive sb to despair; wpaść w rozpacz fall l. sink into despair; zrobić coś w przystępie rozpaczy do sth out of despair.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozpacz
См. также в других словарях:
rozpaczać — ndk I, rozpaczaćam, rozpaczaćasz, rozpaczaćają, rozpaczaćaj, rozpaczaćał «być pogrążonym w rozpaczy; desperować» Rozpaczać nad swoim, czyimś losem. Rozpaczać po stracie kogoś (czegoś). Rozpaczać z powodu swojej bezradności … Słownik języka polskiego
